Anasayfa
Shah:
metanetimi darağacına gerince karadavutla kurgulandı tüm
karaltılar ve
ben nerdeyim demekle bulamadım ve kendi benliğimde
kaybolurken anladım
bütün rüyaların sonunda var bir hüsran neden mi
kara bi tablo cizer bu
şair hic gülmedin hayatta gitmedi yolunda aşka
dair sucunu itiraf
ederken ellerim demir taziyemde sen yerinde
nadiren bi ruh gelir ve
korkularımı bertaraf eden o yollarım dus
sokaklarımda volta attı saf
oyunlarım sol tarafta gunaha teşvik etti
ben duraksadım sag yanımda
ogut vermek isteyen o dostlarım sonra
tasvir et derime işlemiş kokun
soluklarımda durdu korkum oldu
kaybetmek oyle oldu cok yazıkki sonumu
kendi ellerimle kurdum son
veda bu kendi sesimi dinleyip duruldum
Fatih Korkmaz:
Sözlerinde
kaldı yankılandı bi ses ve bu kez umudun önünde bir kara duvar var
Seninleyim
en dibe kadar
Gözlerinde kaldı aklım sabahlar olmaz ah bu
karanlıklar
Ağlarım sen dönene kadar
Rantez:
efendi çekti
kaderim ellerimde bir kağıt misali
yeri gelir ve karalarım içimde
korku safdışı ve
çok komikti kaygısız bi peri kızıydı hayalim
bir
tutam tütünle tatmin ettim duygularımı
ufaktım gözlerim gülerdi aklım
yerindeydi yani
sevgi mutluluk vesaire en büyük şakamdı kafi
on
sekizdim adını koydum aşk yalandı kahbe dostum
üzgünüm sen hastasın
şifası var mı bence yok
ölüm gelince ansızın kafam dumanlı yalnızım
yarınlarım
bi kansızın elinde umduğum medetler
neden mi neden bu uykusuz
günümde
sigaram elime prangayla aşık oldu aşk tüter ve
koşar
adımla kaybolur umutlarım neden yarım kalır dudaklarımda
tek bi
kelime gözüme bak
düş sokaklarımda kendi adıma nefretimle doğdum
gün
geçer ve yeri gelir elinde ahlarımla kovdum
Fatih Korkmaz:
*Sözlerinde
kaldı yankılandı bi ses ve bu kez umudun önünde bir kara duvar var
Seninleyim
en dibe kadar
Gözlerinde kaldı aklım sabahlar olmaz ah bu
karanlıklar
Ağlarım sen dönene kadar
metanetimi darağacına gerince karadavutla kurgulandı tüm
karaltılar ve
ben nerdeyim demekle bulamadım ve kendi benliğimde
kaybolurken anladım
bütün rüyaların sonunda var bir hüsran neden mi
kara bi tablo cizer bu
şair hic gülmedin hayatta gitmedi yolunda aşka
dair sucunu itiraf
ederken ellerim demir taziyemde sen yerinde
nadiren bi ruh gelir ve
korkularımı bertaraf eden o yollarım dus
sokaklarımda volta attı saf
oyunlarım sol tarafta gunaha teşvik etti
ben duraksadım sag yanımda
ogut vermek isteyen o dostlarım sonra
tasvir et derime işlemiş kokun
soluklarımda durdu korkum oldu
kaybetmek oyle oldu cok yazıkki sonumu
kendi ellerimle kurdum son
veda bu kendi sesimi dinleyip duruldum
Fatih Korkmaz:
Sözlerinde
kaldı yankılandı bi ses ve bu kez umudun önünde bir kara duvar var
Seninleyim
en dibe kadar
Gözlerinde kaldı aklım sabahlar olmaz ah bu
karanlıklar
Ağlarım sen dönene kadar
Rantez:
efendi çekti
kaderim ellerimde bir kağıt misali
yeri gelir ve karalarım içimde
korku safdışı ve
çok komikti kaygısız bi peri kızıydı hayalim
bir
tutam tütünle tatmin ettim duygularımı
ufaktım gözlerim gülerdi aklım
yerindeydi yani
sevgi mutluluk vesaire en büyük şakamdı kafi
on
sekizdim adını koydum aşk yalandı kahbe dostum
üzgünüm sen hastasın
şifası var mı bence yok
ölüm gelince ansızın kafam dumanlı yalnızım
yarınlarım
bi kansızın elinde umduğum medetler
neden mi neden bu uykusuz
günümde
sigaram elime prangayla aşık oldu aşk tüter ve
koşar
adımla kaybolur umutlarım neden yarım kalır dudaklarımda
tek bi
kelime gözüme bak
düş sokaklarımda kendi adıma nefretimle doğdum
gün
geçer ve yeri gelir elinde ahlarımla kovdum
Fatih Korkmaz:
*Sözlerinde
kaldı yankılandı bi ses ve bu kez umudun önünde bir kara duvar var
Seninleyim
en dibe kadar
Gözlerinde kaldı aklım sabahlar olmaz ah bu
karanlıklar
Ağlarım sen dönene kadar
